Rüya

Kulaklarını kanat yapıp çırpan, dünyanın tavanına değerek uçan filler gördüm. Ayakları okyanusa, kafaları dünyanın tavanına değiyordu. Baba filin yanında oğlu vardı, her şey o ikisiyle başlayıp o ikisiyle bitiyordu. Baba fil bendim.
Bu rüyayı gördüğüm geceden beri rüyalarımda uçmaya çalışıyorum, ama olmuyor.

Childhood's end

Obscured by Clouds mu?! Yürürken fark edemedim tabi, sonra bir de baktım durağı çoktan geçmişim, nolacak canım 2 durak daha yürüyüveririm dedim, nasıl olsa saat daha sabahın altısı. Sonra ben neksteyşın diyemeden parça bitiverdi. Hiç istifimi bozmadım, cebimden elimi çıkarmadım, ipod'un dokunmatiğini el yordamıyla buldum, bir durak önce nerdeysem oraya aldım parçayı, Childhood's end.

Dinle!

Ardına kadar açılması gereken kapılara 'açıl susam açıl' diyebilecek kişi benim. Kararı verecek olan benim. Yatağımın ayakucunda saatlerce oturup O'nu bekleyecek olan da benim. Hayır, anlatmam mümkün değil. Birdenbire gözleri şişene kadar ağlayan kadınlar, yerinde olamayacağım ölü kadınlara dönüşüyor, inanır mısınız  yalnızca birkaç dakikalarını alıyor bu.

Artık her şeyi bilmem, zamanla biraz unutmam, hatta affetmem boşunaydı. Başıboş dolaşıyordum, ötekilerin yanına dönmemiz gerektiğini anladım ve ondan nefret ettim.