Seni asla affetmeyeceğimi biliyorsun. Yine de, bir görünmez el gerçeği, bu meta kadınlarına en az senin kadar bağlıyor beni. Her birine ayrı ayrı minnettar kaldığım anlardan birini yaşatıyorsun bana..
Az önce doldurduğun fincanımdan, hemen içmemem gerektiğini düşündüren bir duman yayılıyor. Neyse ki seni dinlemiyorum, yine. Sahibi bilinmeyen bir ayrılık anksiyetesini gururla ayaklarının altına alıyorsun. Yanlışlıkla basıyorum üstüne, ojemin kırmızısı çatlıyor, kilimin ucu hafifçe yukarıya kıvrılıyor. Bir an önce gitmezsem bu karmaşanın asla düzelmeyeceğini, her gün biraz daha acı çekeceğimi söylüyorsun. Benden alınmış tek gerçeksin.
Dinledikçe hatırladığın şarkılar yerine koy beni, ne yaparsan yap asla geri dönme!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder